Verslag Bart van Raamsdonk Raceweekend 1 -
Er zat dus maar één ding op en dat was proeven!

Afgelopen jaar kwam Bart van Raamsdonk nog uit in de Suzuki Swift cup maar deze heeft hij dit jaar verruilt voor de Benelux Racing League. Afgelopen weekend beleefde hij zijn eerste raceweekend en moest aan het einde van de rit toegeven dat het hard werken was. "Zoals verwacht is het erg zwaar om te rijden in de BRL-V6 maar vooral om te racen. Daarnaast is het een MEGA verschil met een Suzuki Swift die ik vorig seizoen reed," verteld Van Raamsdonk na afloop.

Net als 95% van het veld start ook Van Raamsdonk de eerste race op regenbanden. Bij de rollende start zit Van Raamsdonk er goed bij en heeft de tips die hij kreeg van Ricardo van der Ende om direct gas te geven aangenomen. Gelijk al weet hij vier wagens voorbij te schieten maar dan komt de eerste bocht naar links en remt veel te laat. "Hierdoor haalde ik de bocht niet en kwam in aanraking met Gehrards en we knalden met onze zijkant behoorlijk hard tegen elkaar. De wagen brak uit en ik kon hem al driftend onder controle houden," verteld Van Raamsdonk.

Van Raamsdonk was van te voren al gewaarschuwd door de 'ervaren' coureurs dat er ter hoogte van de motor/versnellingsbak water naar binnen kon komen. En dat wat precies wat er gebeurde na de klapper met Gehrards. Maar was het wel water.... "Ik kon niet zien wat de schade was aan mijn wagen door de klap en dacht dat de klap misschien de oorzaak was. Wat je niet wil tijdens de race is onnodig posities verliezen, dus ik reed gewoon op volle snelheid door, totdat het sterk naar benzine begon te ruiken in de cockpit. In de BRL-V6 wordt je al bijna vergiftigd door alle uitlaatgassen die blijven hangen maar deze geur had ik nog niet eerder geroken.

Iets in mij zei dan ook direct dat het misschien benzine was die er uitspoot in plaats van water. Maar hoe weet je dit zeker en hoe kom je hier achter tijdens een race? Je wilt geen plaatsen verliezen maar ook geen risico nemen. Ik wilde ook niet het risico nemen de pit in te gaan en dan te horen krijgen van het team dat dit normaal is bij deze wagen en dat ik door kon rijden. Er zat dus maar één ding op en dat was proeven! Tijdens het rijden op de rechte stukken trok ik mijn handschoen uit en ik kon net bij het spuitende water/benzine. Na de 1e keer proeven wist ik het niet zeker en reed nog een ronde door, tijdens de 2e keer proeven wist ik het zeker en het was benzine.

Ik ben dan direct de pitstraat in gegaan om te stoppen want het risico dat de wagen in de fik vliegt is groot en dus véél te gevaarlijk. Het euvel kon niet verholpen worden en het was dan ook einde race voor mij. Jammer want het doel is om zoveel mogelijk rondjes te rijden."

De weersomstandigheden voor de tweede race waren een stuk beter en werd er besloten op slicks naar buiten te gaan. De start ging goed en Van Raamsdonk wist de auto's voor hem redelijk bij te blijven maar na een paar ronden is het groepje voor Van Raamsdonk weg en reed hij een eenzame race. "De race duurde voor mijn gevoel erg lang en de laatste ronden werdt het zwaarder en zwaarder. Ik begrijp nu wel waarom in deze klasse de grote en geroutineerde coureurs rijden. Het is keihard werken onder zware omstandigheden en ondertussen moet je fit en scherp blijven. De zware omstandigheden zijn dus de situatie van verschillende factoren bij elkaar; geen stuurbekrachtiging in combinatie met een zware achterwiel aangedreven auto die weinig grip heeft en niet altijd hetzelfde reageert. Daarnaast een temperatuur in de cockpit die oploopt tot 50/60 graden celcius. Een half uur is dan erg lang! In een van de laatste ronden verrem ik mij bij een haarspeld bocht en ga even door het gras, helaas kan mijn achterligger er voorbij en haal ik hem niet meer in. Uiteindelijk finish ik 12de".

Bronnen:
Tekst: Bart van Raamsdonk & NoSpeedLimits.com
Foto's: Tom Kok & Bart van Raamsdonk